Widz wchodzi do Teatru – po placu na Szymony, wchodzi po schodach.
Przyjechałam na plac pod Teatrem Witkiewicza – od strony ul. Szymony. Rozległy plac, jest miejsce oznaczone dla niepełnosprawnych.
Wysiadam i widzę nietypowy budynek – wyróżnia się z daleka. Siedziba Teatru pomalowana jest metodą sgrafitti rysunkami Witkacego, a po prawej stronie jest ogromna reprodukcja najsłynniejszego zdjęcia – autoportretu Patrona Teatru i logo instytucji.
Wchodzę głównymi drzwiami do foyer Teatru (otwiera drzwi). Po lewej stronie Kasa Teatru, kupuje bilet w Kasie (słychać rozmowę).
– Dzień dobry – kasjer
– Dzień dobry. Czy dostanę bilet na dzisiejszy spektakl?
– Tak 19.15 Scena A. Bazakbala – Kawiarnia Teatru, z drugiej strony budynku.
– Poproszę!
Na prawo jest szatnia, a ja idę dalej zwiedzać Teatr Witkacego – odwiesza płaszcz w szatni i kieruje się w stronę foyer – o jakie klimatyczne wnętrze, piękne meble zabytkowe.
Sama siedziba Teatru – to dawny Zakład Wodoleczniczy dra Andrzeja chramca – w czasach swej świetności w I połowie XX wieku był miejscem spotkań elity intelektualno-artystycznej. Sanatorium z piękną salą balową i dobrze wyposażoną salą teatralną.
– Foyer pełni funkcję Galerii Teatru – gdzie prezentowane są wystawy malarstwa, rzeźby, fotografii, instalacje – tak, aby przed spektaklem można odetchnąć sztuką w oczekiwaniu na przedstawienie.
Wernisaże są steatralizowanymi jednoaktówkami – aktorzy w niebanalny sposób przedstawiają twórcę i jego prace.
Przed spektaklem zawsze – od 35 lat – czeka na widzów ciepła herbata i słodkości do niej, czynna jest kawiarenka z innymi napojami.
Idzie po herbatę – (filiżanki stukają, szumi samowar).
Słychać gwar.
Otwierają się drzwi, siada, zaczyna się spektakl – słychać muzykę.
– Zapraszamy na widownię
Wieczorami scena rozbrzmiewa muzyką i scenami dramatycznymi a do południa trwają zmiany dekoracji. W przygotowaniu do kolejnego spektaklu, biorą udział wszyscy aktorzy i ekipa techniczna.
Wchodzi na scenę, słychać zmianę dekoracji.
Za sceną tajemnicze królestwo aktorów – garderoby (szum przygotowania, pukanie do drzwi).
Na I piętrze znajdują się biura – słychać dzwonek telefonu.
– Dzień Dobry tu sekretariat Teatru.
Wchodzi na górę
Powyżej mieści się Sala Prób, gdzie odbywają się warsztaty, ćwiczenia i próby muzyczne oraz aktorskie.
Szumy, nagranie…
A samej górze miejsce, gdzie wszystko jest i wszystko się przydaje – Pracownia plastyczna – magazyn kostiumów i rekwizytów.
Szum maszyny do szycia.
Na zewnątrz mieszczą się magazyny w urokliwym Zakątku Witkacego, gdzie wiszą reprodukcje jego portretów, stoją rzeźby z pleneru ASP z Gdańska.
Idziemy na drugą stronę budynku, gdzie mieści się kawiarnia – niegdyś stołówka pracownicza, teraz bardzo klimatyczny salon, gdzie publiczność zasiada przy stolikach i bierze udział w przedstawieniu na Małej Scenie.
Ta sala nosi miano Atanazego Bazakbala – bohatera powieści Witkiewicza „Pożegnanie jesieni” – na tej scenie odbywają się recitale, koncerty, małe formy muzyczne, monodramy, spektakle kabaretowe i spotkania literackie.
(muzyka ze spektaklu „Dr Faustus” w oddali)
Atmosferę panującą na Chramcówkach najlepiej poznać samemu – dlatego zapraszamy Państwa do zakopiańskiego Teatru.
Życzymy cudownych snów na jawie w Teatrze Witkacego!
Do zobaczenia!