Treść główna

A A wersja kontrastowa wersja normalna

O Teatrze Witkacego

Współczesna kolorowa fotografia przedstawiająca jedną ze ścian zewnętrznych Teatru imienia Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. Zdjęcie wykonane od dołu pod kątem w taki sposób, że ściana optycznie zmniejsza się od prawej do lewej strony. Zrobione zostało późnym wieczorem, niebo jest czarne, a budynek oświetla reflektor. Po prawej stronie, na zwieńczeniu jednopiętrowego budynku, znajduje się dużych rozmiarów portret Patrona Teatru. Zajmuje około jedną trzecią całości ściany. Stanowi kontrast kolorystyczny wobec reszty budynku, poprzez ciemne barwy. Na niemal czarnym tle namalowana została biała twarz Witkacego. Zajmuje prawie cały obszar malunku, jego czoło kończy się tam gdzie zaczyna dach, a broda tam, gdzie zaczyna fundament. Widoczne są tylko same rysy bez uszu, włosów i szyi. Portret jest szczegółowy, wydaje się jakby twarz była oświetlona od dołu poprzez grę cieni. Mężczyzna w średnim wieku patrzy przenikliwie na wprost. Kształt twarzy jest pociągły, usta są cienkie i zamknięte, nos średniej wielkości, a ciemne oczy szeroko otwarte. Pod nimi widoczne są niewielkich rozmiarów zmarszczki. W prawym dolnym rogu portretu znajduje się jasnożółte logo Teatru. W okrągłej ramce jest na środku napis Witkacy, którego okala nazwa teatru z dopiskiem Zakopane. Na dole malunku znajdują się dwa niewielkie okna, częściowo nachodzące na portret. Po jego lewej stronie usytuowana jest wysunięta część budynku sięgająca do dwóch trzecich wysokości. Jest niewielka i posiada z dwóch stron duże okna. Dalej po lewej stronie ciągnie się biała ściana z czarnymi malunkami wykonanymi techniką kreski. Na piętrze usytuowane są w równej odległości okna. W dolnym obszarze znajduje się główne wejście w formie wysuniętego foyer. Od zewnątrz ciemne kolumny podpierają biały strop dachu. Ściany foyer stanowi drewniana konstrukcja w dużej mierze przeszklona. Tło stanowią, od góry czarne niebo oraz fragment jasnego budynku ustawionego prostopadle po lewej stronie w środkowej części zdjęcia. Od dołu przed ścianą zasadzone są niewielkie drzewa iglaste. W lewym dolnym rogu znajduje się fragment brukowanej drogi.

Zakopiański Teatr to „Teatr – schronisko” dla teatrałów; tj. wszystkich ludzi odczuwających wciąż żywą potrzebę obcowania ze sztuką.

Teatr Witkacego zaistniał 24 lutego 1985 roku przyjmując imię Stanisława Ignacego Witkiewicza. Założyli go studenci i absolwenci wydziału aktorskiego i reżyserii dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Złączyło ich dążenie do artystycznej samodzielności, chęć wspólnego poszukiwania idei oraz sposobów tworzenia, poparte niezgodą na bezwład ówczesnych instytucji kulturalnych. Wybór Patrona nie był przypadkowy- człowiek związany z Zakopanem, pojmujący teatr jako sztukę szczególną. To właśnie teoria Czystej Formy Witkacego, choć pojmowana niestereotypowo, miała duży wpływ na tworzone przedstawienia i atmosferę teatru, w którym prezentowane są rozmaite recitale, koncerty i działa Galeria Teatru. To Teatr zawodowy, profesjonalny i artystyczny.

Jednym z założeń naszego Teatru jest odkrywanie i nawiązywanie do niezwykle cennego dziedzictwa kulturowego Zakopanego. Sama siedziba Teatru - dawny Zakład Wodoleczniczy dra Andrzeja Chramca -w czasach swej świetności w I połowie XX wieku był miejscem spotkań elity intelektualno-artystycznej.

Naszym zdaniem nadrzędną wartością spektakli jest możliwość przeżycia metafizycznego, poczucie „dziwności istnienia” poprzez teatr. Realizuje się to poprzez takie harmonijne połączenie wszystkich elementów przedstawienia, by tworzyły nową wartość - „jedność w wielości”.

Najważniejsza dla nas jest możliwość spotkania i dialogu z drugim człowiekiem - poprzez spektakle, wystawy, koncerty i inne wydarzenia artystyczne. Widz nie jest jednym z wielu - jest oczekiwanym i serdecznie witanym Gościem. Spektakle nasze, odżegnując się od zbyt dosłownie pojętej aktualizacji, mają być próbą nawiązania rozmowy, tak, aby każdy widz, będąc „Istnieniem Poszczególnym”, mógł odkryć w nich coś dla siebie.

Przedstawienia - często skomponowane z tekstów niedramatycznych - mówią o rzeczach istotnych, uniwersalnych: człowiek wobec Boga, wobec drugiego człowieka, wobec wartości, w obliczu ważnych wyborów. Teatr Witkacego chce dawać świadectwo prawdzie swego czasu, pragnie być teatrem artystycznym, metafizycznym i bliskim każdemu człowiekowi.

Dużo podróżujemy, bowiem nie stronimy od prezentacji swojego dorobku poza macierzystą siedzibą - braliśmy udział w prestiżowych festiwalach i przeglądach teatralnych, które przyniosły nam liczne nagrody i wyróżnienia.
Nadal chcemy naszą publiczność zaskakiwać, bawić, rozśmieszać i prowokować do refleksji.

Audiodeskrypcja reklamy Teatru

Na scenie teatralnej czarna kotara - kurtyna, nad nią świecące reflektory. Na kurtynie wyświetlony olbrzymi plakat  z napisem Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Na zielonkawym plakacie popiersie Witkacego- mężczyzny w białej koszuli, czarnym krawacie i jasnej marynarce. Na głowie ma góralski czarny kapelusz z piórkiem i otokiem z białych muszelek na czerwonej taśmie. Kurtyna się odsłania, z głębi wychodzi kilkuosobowa grupa osób - kobiet i mężczyzn w płaszczach. Szybko migające sceny, kolejno pojawiają się postacie. Jeden z mężczyzn trzyma parasol, drugi telefon przy uchu, blondynka w jasnym płaszczu dużą, srebrną walizkę. Szybkie migawki- mężczyzna z brodą w drucianych, okrągłych okularach przesuwa przed twarzą rączkę czarnego parasola.Za nim młoda kobieta z rudymi włosami i obok mężczyzna. Palec sunie po tarczy czarnego telefonu tarczowego. Młody mężczyzna z czarnym zarostem, w marynarce i swetrze typu golf zasuwa zamek swetra pod brodą. Za nim stoi dwóch mężczyzn, ten po prawej ma siwą brodę. Młoda kobieta z długimi włosami w pomarańczowej czapce poprawia poły skórzanego, brązowego płaszcza. Kobieta z włosami do ramion patrzy na wprost, za nią stoi blondynka po prawej, kobieta z rudymi włosami po lewej.

Blisko podchodzi zamglona postać w masce teatralnej.  Ręce zapalają zapałkę, w tle kobieta z ciemnymi włosami. Mężczyzna  ma przy uchu telefon komórkowy. Kobieta z włosami do ramion patrzy na wprost, za nią mężczyzna odsuwa od ucha telefon komórkowy.  Bardzo blisko podchodzi postać w teatralnej białej masce z rogiem na czubku głowy. Starszy mężczyzna patrzy w oko kamery.

Na tle stojącej na scenie grupy osób, człowiek w białej masce teatralnej, tragicznej, na głowie. W tle stoi ta sama grupa osób, wpatrzonych na wprost, większość ma ręce założone w łokciach. Mężczyzna w masce unosi przed sobą niewielką walizkę, otwiera ją.

Z walizki  unosi się dym i wyfruwają litery składające się w napis "Teatr Witkacy Zakopane do zobaczenia".

  • Teatr-Witkacego-Kawiarnia-Witkacy
  • Teatr-Witkacego-Scena-Bazakbala
  • Teatr-Witkacego-Scena-ab
  • Teatr-Witkacego-duza-scena
  • Teatr-Witkacego-foyer
  • Teatr-Witkacego

Foto. Marcin Kopeć

  • DSC_9303
  • DSC_9307
  • DSC_9309
  • DSC_9310
  • DSC_9319
  • DSC_9320
  • DSC_9323
  • DSC_9325
  • DSC_9334
  • DSC_9339
  • DSC_9341

Foto. Kronos Media

Wirtualny spacer po Teatrze. Zapraszamy do zwiedzania!

Zapisz się do naszego Newslettera Bądź na bieżąco

Zapisując się do Newslettera wyrażam zgodę na przetwarzanie podanych przeze mnie danych przez Teatr im. St. I. Witkiewicza z siedzibą w Zakopanem (34-500), ul. Chramcówki 15 (dalej: Teatr) w celu otrzymywania newslettera z informacjami o działalności Teatru. Zobacz więcej...
Zeskanuj kod QR, aby przejść do serwisu.