O Teatrze Witkacego

Zakopiański Teatr to „Teatr – schronisko” dla teatrałów; tj. wszystkich ludzi odczuwających wciąż żywą potrzebę obcowania ze sztuką.

Teatr Witkacego zaistniał 24 lutego 1985 roku przyjmując imię Stanisława Ignacego Witkiewicza. Założyli go studenci i absolwenci wydziału aktorskiego i reżyserii dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Złączyło ich dążenie do artystycznej samodzielności, chęć wspólnego poszukiwania idei oraz sposobów tworzenia, poparte niezgodą na bezwład ówczesnych instytucji kulturalnych. Wybór Patrona nie był przypadkowy- człowiek związany z Zakopanem, pojmujący teatr jako sztukę szczególną. To właśnie teoria Czystej Formy Witkacego, choć pojmowana niestereotypowo, miała duży wpływ na tworzone przedstawienia i atmosferę teatru, w którym prezentowane są rozmaite recitale, koncerty i działa Galeria Teatru. To Teatr zawodowy, profesjonalny i artystyczny.

Jednym z założeń naszego Teatru jest odkrywanie i nawiązywanie do niezwykle cennego dziedzictwa kulturowego Zakopanego. Sama siedziba Teatru - dawny Zakład Wodoleczniczy dra Andrzeja Chramca -w czasach swej świetności w I połowie XX wieku był miejscem spotkań elity intelektualno-artystycznej.

Naszym zdaniem nadrzędną wartością spektakli jest możliwość przeżycia metafizycznego, poczucie „dziwności istnienia” poprzez teatr. Realizuje się to poprzez takie harmonijne połączenie wszystkich elementów przedstawienia, by tworzyły nową wartość - „jedność w wielości”.

Najważniejsza dla nas jest możliwość spotkania i dialogu z drugim człowiekiem - poprzez spektakle, wystawy, koncerty i inne wydarzenia artystyczne. Widz nie jest jednym z wielu - jest oczekiwanym i serdecznie witanym Gościem. Spektakle nasze, odżegnując się od zbyt dosłownie pojętej aktualizacji, mają być próbą nawiązania rozmowy, tak, aby każdy widz, będąc „Istnieniem Poszczególnym”, mógł odkryć w nich coś dla siebie.

Przedstawienia - często skomponowane z tekstów niedramatycznych - mówią o rzeczach istotnych, uniwersalnych: człowiek wobec Boga, wobec drugiego człowieka, wobec wartości, w obliczu ważnych wyborów. Teatr Witkacego chce dawać świadectwo prawdzie swego czasu, pragnie być teatrem artystycznym, metafizycznym i bliskim każdemu człowiekowi.

Dużo podróżujemy, bowiem nie stronimy od prezentacji swojego dorobku poza macierzystą siedzibą - braliśmy udział w prestiżowych festiwalach i przeglądach teatralnych, które przyniosły nam liczne nagrody i wyróżnienia.
Nadal chcemy naszą publiczność zaskakiwać, bawić, rozśmieszać i prowokować do refleksji.

Audiodeskrypcja reklamy Teatru

Na scenie teatralnej czarna kotara - kurtyna, nad nią świecące reflektory. Na kurtynie wyświetlony olbrzymi plakat z napisem Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza. Na zielonkawym plakacie popiersie Witkacego- mężczyzny w białej koszuli, czarnym krawacie i jasnej marynarce. Na głowie ma góralski czarny kapelusz z piórkiem i otokiem z białych muszelek na czerwonej taśmie. Kurtyna się odsłania, z głębi wychodzi kilkuosobowa grupa osób - kobiet i mężczyzn w płaszczach. Szybko migające sceny, kolejno pojawiają się postacie. Jeden z mężczyzn trzyma parasol, drugi telefon przy uchu, blondynka w jasnym płaszczu dużą, srebrną walizkę. Szybkie migawki- mężczyzna z brodą w drucianych, okrągłych okularach przesuwa przed twarzą rączkę czarnego parasola.Za nim młoda kobieta z rudymi włosami i obok mężczyzna. Palec sunie po tarczy czarnego telefonu tarczowego. Młody mężczyzna z czarnym zarostem, w marynarce i swetrze typu golf zasuwa zamek swetra pod brodą. Za nim stoi dwóch mężczyzn, ten po prawej ma siwą brodę. Młoda kobieta z długimi włosami w pomarańczowej czapce poprawia poły skórzanego, brązowego płaszcza. Kobieta z włosami do ramion patrzy na wprost, za nią stoi blondynka po prawej, kobieta z rudymi włosami po lewej.

Blisko podchodzi zamglona postać w masce teatralnej. Ręce zapalają zapałkę, w tle kobieta z ciemnymi włosami. Mężczyzna ma przy uchu telefon komórkowy. Kobieta z włosami do ramion patrzy na wprost, za nią mężczyzna odsuwa od ucha telefon komórkowy. Bardzo blisko podchodzi postać w teatralnej białej masce z rogiem na czubku głowy. Starszy mężczyzna patrzy w oko kamery.

Na tle stojącej na scenie grupy osób, człowiek w białej masce teatralnej, tragicznej, na głowie. W tle stoi ta sama grupa osób, wpatrzonych na wprost, większość ma ręce założone w łokciach. Mężczyzna w masce unosi przed sobą niewielką walizkę, otwiera ją.

Z walizki unosi się dym i wyfruwają litery składające się w napis "Teatr Witkacy Zakopane do zobaczenia".